حذف یون فلزی نیکل(ii) از محلول های آبی به وسیله جاذب نانوساختار mcm-۴۱ اصلاح شده با نمک فلزی zncl۲

سنتز جاذب mcm-41 به روش هیدروترمال در حضور اتانول به عنوان حلال و ماده فعال سطحی کمکی و در محیط قلیایی انجام پذیرفت. جاذب معدنی zncl2-mcm-41  به روش پیوند کووالانسی با توزیع مواد در حلال تولوئن و از اندرکنش بین ذره های zncl2 با گروه های سیلانول روی دیوارۀحفره های mcm-41 تهیه شد. تعیین مشخصات این جاذب با استفاده از آزمایش های جذب نیتروژن، xrd، طیف سنجی ftir  و sem انجام شد. سطح فعال  mcm-41بر اساس معادلۀbet برابر با m2/g 1099 به دست آمد که پس از تثبیت ذره های zncl2 روی سطح mcm-41 این مقدار به m2/g 602 کاهش یافت. اثر پارامترهای دما، ph، زمان تماس و غلظت اولیۀیون نیکل(ii) بر روی میزان جذب یون نیکل(ii) بررسی گردید. ایزوترم جذب لانگ مویر بهتر از ایزوترم فروندلیچ رفتار داده های تجربی را پیش بینی نمود که نشان دهندۀجذب تک لایه و همگن یون نیکل(ii) روی جاذب معدنی سنتز شده است. در شرایط بهینه، بیش ترین ظرفیت جذب یون نیکل(ii) با استفاده از ایزوترم جذب لانگ مویر mg/g 303 به دست آمد. بررسی سینتیک فرایند نشان داد که جذب یون نیکل(ii) روی جاذب zncl2-mcm-41 را مدل شبه مرتبه دوم بهتر از مدل شبه مرتبه اول پیش بینی می کند ایزوترم دوبینین رادوشکوویچ انرژی آزاد فرایند برابرkj/mol 8/9 بدست آمد که بیانگر شیمیایی بودن مکانیسم جذب یون نیکل(ii) روی جاذب سنتز شده است.